Tsjechisch Gruisgeluk

Hard geknisper onder je semi-noppenbanden, afgewisseld met af en toe een vreemd graspad of het liefst zelfs iets bossigs of zanderigs en natuurlijk een aantal kilometer asfalt om de boel mee rond te maken. Dan, na afloop dat donsjasje uit je stuurtas of frametas trekken en onder het genot van een heerlijke IPA bij een groot kampvuur nagenieten. Sterke verhalen delen met je medefietsers, vaak de meest hippe uit het spectrum; tattoos, baarden en flanellen bloesjes inbegrepen. En dat alles dan tegen de achtergrond van een of andere hippe locatie in de natuur met overal om je heen wild geparkeerde gravelbikes, de een nog toffer dan de ander.

Tenminste, dat was hoe ik mij mijn laatste gravel event herinnerde alvorens het beruchte Covid virus wild om zich heen sloeg. Goed, we mochten nog fietsen. Eerst alleen, later ook wel weer met groepjes. Maar gravel events en andersoortige fietstochten bleken een van de slachtoffers van dit vreemde virus-seizoen en ik keek samen met zovele om mij heen al vooruit naar seizoen 2021… voor zover je trouwens in de gravelscene van seizoenen kan spreken.

Mijn scepsis bleek echter onterecht, toen medio augustus een uitnodiging voor een heus gravel event op mijn deurmat viel. Ik moest er wel wat voor reizen, maar mijn gravel jeuk nam de overhand en voor ik het wist zat ik in de auto onderweg naar Tsjechië, om Bohemian Border Bash te rijden!

Ik hoor het je denken, Tsjechië, daar ga je toch niet helemaal heen voor een graveltocht? Voor een gewone tocht waarschijnlijk niet nee. Er is menig fietser die het al een te grote moeite vindt om in een andere provincie te fietsen, laat staan in een ander land. Maar dit event is meer dan een fietstochtje over wat gruiswegen ergens in het buitenland. Bohemian Border Bash is een meerdaags event dat op papier net zo tof moest zijn als ik in de intro beschreef, maar dan met overnachtingen en meerdere dagen fietsen. Een echt weekend weg dus!

Ik hoor het je denken, Tsjechië, daar ga je toch niet helemaal heen voor een graveltocht?

DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG
Het event verwijst met zijn naam naar de grensstreek tussen Tsjechië en Duitsland en het nationale park dat in Boheems Zwitserland ligt. De affiche leek op voorhand al goed. In het bergachtige grensgebied groeit een van de oudste oerbossen van Europa, en dat tegen een achtergrond van kolossale zandstenen rotsen die dikwijls indrukwekkend uit de grond omhoog steken. Bezoekers van gravel tochten in Nederland moeten deze tocht dan ook niet verwarren met een Strade Bianche achtige rit, waar je met de racer misschien ook wel goed rond kan komen. Het event is er een echt gemaakt voor de gravelbike en vergelijkbaar met een event als de LtD GravelRaid in de Duitse Eifel.

Al bij de start weten we dat we in het donker terug zullen keren bij het kamp.

Het event blijkt ter plekke ingedeeld in twee dagen fietsen. De vrijdag rijden we de opwarmer genaamd Blind Bash. In plaats van een vast uitgestippelde route, krijgen we gps bestanden mee met allen een vreemde naam. De een maar een kilometer of 7, de ander een stuk langer. Tussen de segmenten door worden we op de mooiste plekken ontvangen door de organisator, die telkens klaar staat met weer een andere uitdaging, prijsvraag en een biertje to go. Deze eerste dag rijden we in totaal zo’n 80 kilometer, waarbij we op rustig tempo al een goed beeld krijgen van wat ons de dag erop te wachten staat tijdens het hoofdevenement: The Bash.

TSJECHISCHE BIEREN
De dag erop kruipen we allen al met het krieken van de dag uit onze tentjes en houten bungalows op het speciaal ingerichte evenemententerrein. Onder het gedreun van De Jeugd van Tegenwoordig drinken we onze Nederlandse wielerkoffie op het centrale grasveld, alvorens we na het ontbijt met onze fietsen The Bash trotseren. De tocht is met zijn 160 kilometer en bijna 3300 hoogtemeters geen eenvoudige. Al bij de start weten we dat we in het donker terug zullen keren bij het kamp.

Het landschap onderweg is geweldig en de uitzichten die je soms onderweg krijgt doen je verstillen. Ik kende het gebied niet, maar weet onderweg al dat ik hier zeker naar terug ga keren. Met gravelfiets welteverstaan! De ene gravelweg is nog mooier dan de ander. Zoals het echter hoort bij een goede gravel tocht rijden we tussendoor ook onze nodige kilometers over asfalt of juist ruige bos- en graspaden die steil de heuvels opkruipen.

Ook de sfeer zit er onder de deelnemers goed in en zoals bij eigenlijk ieder goed gravel event is iedereen al vanaf de eerste dag dikke vrienden met elkaar. Ondanks dat ik alleen naar Tsjechië afreisde, maakte ik al binnen enkele uren diverse fietsvrienden en ook vandaag fiets ik deze zware tocht niet alleen. Samen met Jon Woodroof uit Amsterdam en een Duitse jongen met de alias ‘Gravel Jesus’ rijden we een prachtige dag door het nationale park. Bij de enige lekke band van de dag is er geen enkele frustratie, maar bovenal rust, genieten van het moment en leuke gesprekken met andere gravelaars die rustig langs kruipen en alle haast compleet achter zich gelaten hebben. Bij tochten als deze speelt snelheid geen grote rol.

De tocht is met zijn 160 kilometer en bijna 3300 hoogtemeters geen eenvoudige.

De dag vliegt ondanks het rustige tempo voorbij. Het ene mooie trailtje hebben we nog niet achter de kiezen of we zitten alweer ergens op een geweldige afdaling of op een van de twee pontjes over de Elbe die ook in deze tocht zijn opgenomen. Het laatste uur fietsen we zoals voorspeld in schemer en donker. Het geeft de tocht een extra bijzondere lading. Er is niets mooier dan aan het einde van een dag in een prachtig landschap de zonsondergang tegemoet fietsen en daarna met enkel je lamplicht door de bossen te rijden. De gloed van het grote kampvuur en de geur van grote Tsjechische bieren en de bijpassende barbecue bereikt ons al op enkele kilometers van de finish, als we over een heuvelflank in de buurt het festivalterrein als een gloeiende stip in de verte zien liggen.

Hard geknisper onder je semi-noppenbanden, afgewisseld met af en toe een vreemd graspad of het liefst zelfs iets bossigs of zanderigs en natuurlijk een aantal kilometer asfalt om de boel mee rond te maken. Dan, na afloop dat donsjasje uit je stuurtas of frametas trekken en onder het genot van een heerlijke IPA bij een groot kampvuur nagenieten. Sterke verhalen delen met je medefietsers, vaak de meest hippe uit het spectrum; tattoos, baarden en flanellen blousjes inbegrepen. En dat alles dan tegen de achtergrond van een of andere hippe locatie in de natuur met overal om je heen wild geparkeerde gravelbikes, de een nog toffer dan de ander. Bohemian Border Bash blijkt na de finish precies te zijn wat ik ervan verwacht en gehoopt had… maar dan zelfs nog een stuk beter.